Andrzej Panufnik Videos
polnischer Komponist und Dirigent
Gedenken 2024 (Geburt: Andrzej Panufnik)
- Klavier
- Sinfonie
- Vereinigtes Königreich, Polen
- Dirigent, Komponist, Pianist, Filmkomponist
Letzte Aktualisierung
2024-05-19
Aktualisieren
Bach Ewa Pobłocka Fryderyk Chopin Hansen Martha Argerich Viotti Glenn Gould Kazimierz Kord Antoni Wit Rappe Olga Pasichnyk Ewa Podleś Andrzej Panufnik Witold Lutosławski Szymański Paweł Mykietyn Grieg Brahms Schumann Pleyel Rameau Couperin Scarlatti Soler Castaldi Liszt Auditorio Nacional Madrid Barbican Centre Wigmore Hall Musikverein Lincoln Center Maggio Musicale Fiorentino London Symphony Orchestra English Chamber Orchestra Orchestra Maggio Musicale Fiorentino Sinfonia Varsovia Polish National Radio Symphony Orchestra 1848 1977 1979 1980 1981 1982 2004 2007 2009 2010
Ewa Pobłocka - piano, rec. 08.12.1981 A prize-winner of the Tenth International Fryderyk Chopin Piano Competition in Warsaw, Ewa Pobłocka also received the prize for the best performance of Chopin mazurkas (1980). She began taking piano lessons when she was five. She pursued her studies at Gdańsk Music Academy under Zbigniew Śliwiński and Jerzy Sulikowski, and received her diploma with distinction in 1981. She completed post-graduate studies in Hamburg under Conrad Hansen (1982) and has benefitted from artistic consultation with Jadwiga Sukiennicka, Rudolf Kerer, Tatiana Nikolaieva and Martha Argerich. In 1977, she won First Prize in the International Viotti Music Competition in Vercelli, and in 1979 the gold medal at the International Festival of Young Laureates in Bordeaux. She has performed throughout Europe and the Americas, as well as in the Far East and Australia, in such venues as the Herkules-Saal in Munich, Musikhalle in Hamburg, Auditorio Nacional in Madrid, Barbican Centre and Wigmore Hall in London, Musikverein in Vienna, Lincoln Center in New York and Glenn Gould Studio in Toronto. She has played as a soloist with the London Symphony Orchestra, English Chamber Orchestra, Orchestra del Maggio Musicale Fiorentino, Bayerischers Rundfunkorchester, Sinfonia Varsovia and Polish National Radio Symphony Orchestra and has repeatedly toured as a Warsaw Philharmonic Orchestra soloist under the baton of Kazimierz Kord and Antoni Wit. Ewa Pobłocka is a passionate chamber musician and has regularly performed with the Silesian Quartet, as well as singers like Jadwiga Rappe, Olga Pasichnyk and Ewa Podleś. She has given numerous premieres and made world premiere recordings of works by Polish contemporary composers, including piano concertos by Andrzej Panufnik, Witold Lutosławski, Paweł Szymański and Paweł Mykietyn. She has performed for many European radio stations and recorded for such labels as Polskie Nagrania ‘Muza’, Deutsche Grammophon, Pony Canyon, Victor JVC, CD Accord and BeArTon. Many of her recordings have won prizes and critical acclaim. Her most recent CDs have featured Grieg’s complete piano works, solo works by Brahms and Schumann and the complete songs of Chopin. In 2010, the Fryderyk Chopin Institute released her CD with Chopin’s Mazurkas and Sonata in C minor on period piano (Pleyel, 1848). Pobłocka is also a distinguished teacher. As well as teaching piano at Bydgoszcz Music Academy and the Fryderyk Chopin University of Music in Warsaw, she is also a guest professor at the National University of Fine Arts and Music in Tokyo and Nagoya. She has sat on the jury of many international piano competitions and received the annual Ministry of Culture and National Heritage Award and the Cavalier’s Cross of the Polonia Restituta Order from the Polish President (2004). Ewa Pobłocka performed in the ‘Chopin and his Europe’ festival in 2007, 2009, 2010. (chopin.nifc.pl) NA MOIM KANALE (ON MY CHANNEL): (playlisty z przesłanych filmów, sent films in playlists) Polska muzyka ludowa (Polish Folk Traditional Music) (http•••) Tradycyjna muzyka góralska (Polish Gorals’ Music) (http•••) Polska muzyka renesansowa i barokowa (Polish Renaissance and Baroque Music) (http•••) Polska muzyka XVIII i XIX wieku (Polish Music of 18 and 19 century) (http•••) Pan Wołodyjowski Potop muzyka (http•••) Polskie pieśni patriotyczne (Polish Patriotic Songs) (http•••) Polska muzyka symfoniczna okresu klasycyzmu (Polish Symphony Music of Classical Period) (http•••) Rameau Couperin Scarlatti Soler Castaldi (http•••) Polska muzyka średniowieczna (Polish Medieval Music) (http•••) Chopin (http•••) Liszt (http•••) Polska muzyka XX wieku (Polish Music of 20 c.) (http•••) Polski folk (http•••) Góry polskie zdjęcia (http•••) Polska muzyka filmowa (Polish Film Music) (http•••) Polskie organy Leżajsk Oliwa Kamień Pomorski (Polish Organs) (http•••)
Witold Lutosławski Rune Bergmann Bergmann Albert Roussel Andrzej Panufnik Mieli 2014 2021
Zapraszamy na wielki finał wieńczący dziewiątą edycję projektu warsztatowego ILYO. Tym razem usłyszymy młodych muzyków z Polski, Hiszpani, Bośni i Hercegowiny, Chorwacji oraz Serbii, którzy przygotowywali się pod okiem uznanych instrumentalistów i pedagogów. Orkiestrę poprowadzi Rune Bergmann - Dyrektor Artystyczny i Dyrygent Orkiestry Symfonicznej Filharmonii w Szczecinie. Koncert odbędzie się z udziałem publiczności, a także będzie bezpłatnie transmitowany w serwisach Facebook i YouTube. BILETY (20/10 PLN) dostępne są na (http•••) oraz w kasie. Idea ILYO polega na stworzeniu okazji dla aspirujących instrumentalistów do zaczerpnięcia inspiracji i szlifowania warsztatu u najlepszych muzyków Europy i zaprezentowania się w unikalnym przedsięwzięciu, inspirowanym twórczością Witolda Lutosławskiego. / ARTYŚCI ✪ International Lutosławski Youth Orchestra ✪ Joanna Fleszer - sopran ✪ Rune Bergmann - dyrygent UTWORY ♬ Albert Roussel - Mała Suita na Orkiestrę op. 39 ♬ Witold Lutosławski - Chantefleurs et chantefables ♬ Andrzej Panufnik - Symfonia nr 5 Sinfonia di Sfere / "Śpiewokwiaty i śpiewobajki" to kolejny utwór swojego Patrona, który zaprezentuje International Lutosławski Youth Orchestra w koncercie finałowym tegorocznej edycji projektu. Jest to cykl sopranowych pieśni orkiestrowych, napisanych jako jedno z ostatnich dzieł kompozytora. "Muzyka jest domeną świata idealnego" – powiedział kiedyś Witold Lutosławski. Udajmy się zatem w podróż po tym świecie z najlepszymi przewodnikami! Tajemnicza roślina kwitnąca po zmierzchu, konik polny, spotkanie byka z przetacznikiem, rozśpiewany ptak, żółw zachwycony samym sobą, róża, spotkanie aligatora z nieoczekiwanym gościem, sikorka zachwycająca się dzięgielem, chmara motylki spragnionych rosołu… Oto dźwiękowe sceny, które mienią się wieloma barwami, nastrojami, humorem, ale i zachwytem, i podziwem dla kolorowego świata. Urocze wyzwanie dla adeptów międzynarodowej akademii orkiestrowej, goszczących w naszej Filharmonii! Jednak niech nie zwiodą Państwa przyjemne dźwięki czy humorystyczne teksty! Lutosławski zawsze pozostawał wierny swoim ideałom i nigdy nie ulegał pokusie pisania utworów „pod publiczkę”. Pisanie »dla kogoś« to nie tylko zdrada samego siebie, lecz także oszustwo. Skąd bowiem mogę wiedzieć, co dokładnie usłyszy inny człowiek. Człowiek, kiedy nie pisze tego, co sam chciałby usłyszeć, czego nie potrzebuje – wtedy oferuje fałszywą monetę, oferuje coś, w co sam nie wierzy, coś, czego sam nie pragnie. "Śpiewokwiaty i śpiewobajki" znalazły się w programie razem z "Małą suitą" Alberta Roussela i symfonią Andrzeja Panufnika. Tym samym International Lutosławski Youth Orchestra zyskuje możliwość zaprezentowania się Państwu w pełnej krasie – od nieoklasycznych impresji, przez uwodzicielskie dźwiękowe sceny, po muzykę symetryczną i geometryczną. Młodzi muzycy kolejny raz spróbują zgłębić idee Witolda Lutosławskiego o niezwykłym pięknie muzyki orkiestrowej, a my będziemy mieli okazję znowu podążyć ich śladem. Więcej o projekcie na: (http•••) / International Lutosławski Youth Orchestra jest współfinansowany z Mechanizmu Finansowego EOG 2014-2021 oraz ze środków Ministra Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu w ramach projektu Music.Multimedia.Management. [mmmproject.eu]. M.M.M. to dwuletni międzynarodowy program w zakresie rozwoju zawodowego oraz produkcji wydarzeń artystycznych, organizowany przez Filharmonię im. Mieczysława Karłowicza w Szczecinie we współpracy z TRAFO Trafostacją Sztuki w Szczecinie oraz Fjord Cadenza Festival (Skodje, Norwegia). Transmisja See TV 2021 (http•••)
Drzewiecki Kisielewski Panufnik Rowicki Wisłocki 1911 1924 1928 1933 1936 1937 1945 1950 1969
Maria Bilińska - Riegerowa +••.••(...)) „Wszystko w niej było ze szlachetnego kruszcu - jej charakter i talent. Wyjątkowe walory serca i umysłu, rzadkie połączenie subtelności i siły woli, jakaś wrodzona dystynkcja i prostota splatały się w harmonijną całość i w jej grze, i w ujmującej powierzchowności". (Eugenia Umińska) Urodziła się w Rzeszowie 2 lutego 1911 roku. Jej talent objawił się bardzo wcześnie. Naukę gry na fortepianie rozpoczęła u matki, biorąc następnie prywatne lekcje u Kazimierza Mirskiego. Już w roku 1924 daje pierwszy publiczny występ, wykonując w Rzeszowie z towarzyszeniem orkiestry Koncert c-moll KV 491 Mozarta. Przeniósłszy się w roku 1928 do Krakowa, uczy się dalej pod kierunkiem Zbigniewa Dymmka i po pięciu latach studiów w Konserwatorium Towarzystwa Muzycznego uzyskuje dyplom z wyróżnieniem. W tym czasie poznaje Adama Riegera, pedagoga, pianistę i muzykologa, za którego wychodzi za mąż w 1936 roku. W latach 1933-36 regularnie uczestniczy w kursach mistrzowskich słynnego pedagoga Edwarda Steuermanna, ucznia Arnolda Schönberga. Kontynuuje studia w Warszawie w klasie Zbigniewa Drzewieckiego, uzyskując dyplom w roku 1937. „Pianistką o dużym polocie i wielkim odczuciu artystycznym była Marysia Bilińska, którą odziedziczyłem po Edwardzie Steuermannie” – pisał Drzewiecki w swoich wspokmnieniach. W tymże roku bierze udział w III Międzynarodowym Konkursie im. F. Chopina w Warszawie i otrzymuje dyplom honorowy, co przy bardzo silnej konkurencji było poważnym sukcesem. W latach okupacji występuje wielokrotnie na konspiracyjnych koncertach, grając najczęściej wyklętego przez hitlerowców Chopina. Kilkanaście razy gra w Krakowie i trzykrotnie w Warszawie, m.in. w tzw. „Kawiarni Bolesława Woytowicza". Już w parę miesięcy po wyzwoleniu Krakowa, 12.04.1945, daje w Filharmonii pierwszy recital chopinowski. „ Posiada piękną technikę palcową, świeży dźwięczny ton i niewątpliwy, rasowy temperament pianistyczny" - pisał Stefan Kisielewski. Powojenne pięciolecie to okres nadzwyczaj ożywionej działalności koncertowej. Nazwisko krakowskiej pianistki pojawia się na afiszach niemal wszystkich polskich filharmonii. Jeździ po kraju, wykonując m. in. Koncert A-dur Liszta, Koncert c-moll Mozarta, Andante Spianato z Polonezem Es-dur op. 22, Rondo à la Krakowiak op. 14 i Koncert f-moll Chopina a jej partnerami są czołowi dyrygenci, jak Wodiczko, Panufnik, Malawski, Rowicki, Wisłocki czy Mierzejewski. Wydarzeniem było polskie prawykonanie w roku 1950, w Krakowie, a potem w Katowicach i w Warszawie, III Koncertu fortepianowego Bartoka. Znani krytycy nie szczędzą pochwał: „Spośród młodszej generacji muzyków zajmuje ona bezsprzecznie jedno z czołowych miejsc. Doskonałe wczucie się w żywioł muzyki Chopina, piękne uderzenie... (J.Jasieński). W. Żuławski zachwalał jej „inteligencję, muzykalność i perlistą technikę". „Zachwycona publiczność wymusiła szereg bisów" (F. Dąbrowski). Znakomite recenzje drzemały aż do jej śmierci w szufladzie, nigdy ich nie wyzyskała dla reklamy. Była też zamiłowanym pedagogiem. Uczyła m.in. w Liceum Muzycznym i PWSM w Krakowie. „Ów wielki wpływ Pani Profesor (dziś to widzę jasno!) był natury etyczno artystycznej. Przede wszystkim uczyła mnie Pani Profesor niechęci do fałszu, pozoru (tzw. „efektowność", płytkość, łatwizna) a zamiłowania do Prawdziwej Sztuki, do Piękna. Stała się Pani Profesor dla mnie wzorem Człowieka Artysty w najgłębszym rozumieniu tych dwóch pojęć" ─ pisał później jeden z uczniów. Dla Polskiego Radia nagrywała bardzo często, głównie w latach 50.. Był to niestety okres w dziejach nagrań szczególnie niewdzięczny. Używano taśm marnej jakości i zapisany dźwięk ulegał dość szybko nieodwracalnym zniekształceniom. W rezultacie zmazaniu lub zniszczeniu uległa zdecydowana większość nagrań : przepadły m. in. wspaniałe Etiudy symfoniczne Schumanna, świetna interpretacja Bagatel Beethovena i utwory francuskich impresjonistów. Niniejsza płyta zawiera w większości nagrania archiwalne z działu dla zagranicy Polskiego Radia w Warszawie. Zwietrzałe nieco taśmy, mimo technicznej obróbki, w niewielkim tylko stopniu wymierzają sprawiedliwość pianistce w tym, co było może jej głównym atutem, tak często podkreślanym przez recenzentów: niezwykły, czysty dźwięk. Ale nagrania te dają pojęcie o jej sztuce interpretacji. Obce jej było wszelkie efekciarstwo i emocjonalny ekshibicjonizm, naturalnym biegiem rzeczy stroniła też od muzyki, w której uczucia są „na wierzchu". W jej grze odnajdujemy stopienie w jedność pierwiastków lirycznych, dramatycznych, wirtuozowskich; śpiewność kantyleny i całkowite panowanie nad techniką; pietyzm wobec tekstu, powściągliwość ekspresji, oszczędne rubato a jednocześnie naturalną giętkość i swobodę.
Debussy Drzewiecki Kisielewski Panufnik Rowicki Wisłocki 1911 1924 1928 1933 1936 1937 1945 1950 1969
Maria Bilińska - Riegerowa +••.••(...)) „Wszystko w niej było ze szlachetnego kruszcu - jej charakter i talent. Wyjątkowe walory serca i umysłu, rzadkie połączenie subtelności i siły woli, jakaś wrodzona dystynkcja i prostota splatały się w harmonijną całość i w jej grze, i w ujmującej powierzchowności". (Eugenia Umińska) Urodziła się w Rzeszowie 2 lutego 1911 roku. Jej talent objawił się bardzo wcześnie. Naukę gry na fortepianie rozpoczęła u matki, biorąc następnie prywatne lekcje u Kazimierza Mirskiego. Już w roku 1924 daje pierwszy publiczny występ, wykonując w Rzeszowie z towarzyszeniem orkiestry Koncert c-moll KV 491 Mozarta. Przeniósłszy się w roku 1928 do Krakowa, uczy się dalej pod kierunkiem Zbigniewa Dymmka i po pięciu latach studiów w Konserwatorium Towarzystwa Muzycznego uzyskuje dyplom z wyróżnieniem. W tym czasie poznaje Adama Riegera, pedagoga, pianistę i muzykologa, za którego wychodzi za mąż w 1936 roku. W latach 1933-36 regularnie uczestniczy w kursach mistrzowskich słynnego pedagoga Edwarda Steuermanna, ucznia Arnolda Schönberga. Kontynuuje studia w Warszawie w klasie Zbigniewa Drzewieckiego, uzyskując dyplom w roku 1937. „Pianistką o dużym polocie i wielkim odczuciu artystycznym była Marysia Bilińska, którą odziedziczyłem po Edwardzie Steuermannie” – pisał Drzewiecki w swoich wspokmnieniach. W tymże roku bierze udział w III Międzynarodowym Konkursie im. F. Chopina w Warszawie i otrzymuje dyplom honorowy, co przy bardzo silnej konkurencji było poważnym sukcesem. W latach okupacji występuje wielokrotnie na konspiracyjnych koncertach, grając najczęściej wyklętego przez hitlerowców Chopina. Kilkanaście razy gra w Krakowie i trzykrotnie w Warszawie, m.in. w tzw. „Kawiarni Bolesława Woytowicza". Już w parę miesięcy po wyzwoleniu Krakowa, 12.04.1945, daje w Filharmonii pierwszy recital chopinowski. „ Posiada piękną technikę palcową, świeży dźwięczny ton i niewątpliwy, rasowy temperament pianistyczny" - pisał Stefan Kisielewski. Powojenne pięciolecie to okres nadzwyczaj ożywionej działalności koncertowej. Nazwisko krakowskiej pianistki pojawia się na afiszach niemal wszystkich polskich filharmonii. Jeździ po kraju, wykonując m. in. Koncert A-dur Liszta, Koncert c-moll Mozarta, Andante Spianato z Polonezem Es-dur op. 22, Rondo à la Krakowiak op. 14 i Koncert f-moll Chopina a jej partnerami są czołowi dyrygenci, jak Wodiczko, Panufnik, Malawski, Rowicki, Wisłocki czy Mierzejewski. Wydarzeniem było polskie prawykonanie w roku 1950, w Krakowie, a potem w Katowicach i w Warszawie, III Koncertu fortepianowego Bartoka. Znani krytycy nie szczędzą pochwał: „Spośród młodszej generacji muzyków zajmuje ona bezsprzecznie jedno z czołowych miejsc. Doskonałe wczucie się w żywioł muzyki Chopina, piękne uderzenie... (J.Jasieński). W. Żuławski zachwalał jej „inteligencję, muzykalność i perlistą technikę". „Zachwycona publiczność wymusiła szereg bisów" (F. Dąbrowski). Znakomite recenzje drzemały aż do jej śmierci w szufladzie, nigdy ich nie wyzyskała dla reklamy. Była też zamiłowanym pedagogiem. Uczyła m.in. w Liceum Muzycznym i PWSM w Krakowie. „Ów wielki wpływ Pani Profesor (dziś to widzę jasno!) był natury etyczno artystycznej. Przede wszystkim uczyła mnie Pani Profesor niechęci do fałszu, pozoru (tzw. „efektowność", płytkość, łatwizna) a zamiłowania do Prawdziwej Sztuki, do Piękna. Stała się Pani Profesor dla mnie wzorem Człowieka Artysty w najgłębszym rozumieniu tych dwóch pojęć" ─ pisał później jeden z uczniów. Dla Polskiego Radia nagrywała bardzo często, głównie w latach 50.. Był to niestety okres w dziejach nagrań szczególnie niewdzięczny. Używano taśm marnej jakości i zapisany dźwięk ulegał dość szybko nieodwracalnym zniekształceniom. W rezultacie zmazaniu lub zniszczeniu uległa zdecydowana większość nagrań : przepadły m. in. wspaniałe Etiudy symfoniczne Schumanna, świetna interpretacja Bagatel Beethovena i utwory francuskich impresjonistów. Niniejsza płyta zawiera w większości nagrania archiwalne z działu dla zagranicy Polskiego Radia w Warszawie. Zwietrzałe nieco taśmy, mimo technicznej obróbki, w niewielkim tylko stopniu wymierzają sprawiedliwość pianistce w tym, co było może jej głównym atutem, tak często podkreślanym przez recenzentów: niezwykły, czysty dźwięk. Ale nagrania te dają pojęcie o jej sztuce interpretacji. Obce jej było wszelkie efekciarstwo i emocjonalny ekshibicjonizm, naturalnym biegiem rzeczy stroniła też od muzyki, w której uczucia są „na wierzchu". W jej grze odnajdujemy stopienie w jedność pierwiastków lirycznych, dramatycznych, wirtuozowskich; śpiewność kantyleny i całkowite panowanie nad techniką; pietyzm wobec tekstu, powściągliwość ekspresji, oszczędne rubato a jednocześnie naturalną giętkość i swobodę.
oder
- Zeitleiste: Komponisten (Europa). Dirigenten (Europa). Interpreten (Europa).
- Indizes (in alphabetischer Reihenfolge): P...