Zdzisław Jachimecki Video
musicologo polacco
- musica classica
- Polonia
- musicologo, compositore, insegnante di musica, direttore d'orchestra, professore universitario
Ultimo aggiornamento
2024-05-11
Aggiorna
Giacomo Puccini Jules Massenet Hahn Jachimecki 1927
Dedicated to my dearest best friend & greatest among artists Laetitia Hahn (http•••) 1st picture: Xenia Belmas (seated center chair) after a performance at the Stary Theatre, May 1927. Also writer Zofia Jachimecka (seated second from left), Prof Zdzislaw Jachimecki (seated second from right), director of the Krakow Opera Eugene Bujański (seated first from right), accompanist Alexander Kitschin (seated first from left) and journalists: Joseph Flach ( is second from left), Stanislaw Mroz (standing, third from left), Sophie Lewakowska (standing, fourth from left), Jadwiga Zbrożkówna (sitting on the floor in the middle). • Giacomo Puccini: Madame Butterfly: Un bel di vedremo • Jules Massenet: Manon: Obbediam del core alla voce Xenia Belmas, sopraan Unknown Orchestra, Alexander Kitschin Recorded in Berlin, 1927 For other great productions have a look at: (http•••) & (http•••)
Fryderyk Chopin Kawai Schumann Zdzisław Jachimecki Tomaszewski 1836
Chopin - Scherzo Op. 31 Played on a Kawai CA-49 with Pianoteq Stage VST The second explosion of romanticism came at the turn of 1836. This time, however, it was not so short-lived and did not give way to a return of the style "brillant", as several years previously. This time, the farewell to virtuosity for virtuosity’s sake proved final. The new style, all Chopin’s own, which might be called a specifically Chopinian dynamic romanticism, not only revealed itself, but established itself. It manifested itself à la Janus, with two faces: the deep-felt lyricism of the Nocturnes, Op. 27 and the concentrated drama of the Scherzo in B flat minor. The second of Chopin’s scherzos was hailed as a masterpiece. One might even say that it dethroned the first Scherzo, which had been ever-present on concert platforms. Critics and monographers fell over themselves to express their delight. Schumann heard Byronic touches. Niecks found the trio evocative of the Mona Lisa’s thoughtfulness, full of longing and wondering. Ferdynand Hoesick heard ‘demonic accents’ in this ‘fiery poem’. Zdzisław Jachimecki admired the ‘long ribbon of melody sung on a single breath’. Arthur Hedley pondered the work’s ecstatic lyricism, before concluding: ‘Excessive performance may have dimmed the brightness of this work, but should not blind us to its merits as thrilling and convincing music.’ Author: Mieczysław Tomaszewski A series of programmes entitled ‘Fryderyk Chopin's Complete Works’ Polish Radio 2 MIDI: (http•••)
Frédéric Chopin Camille Pleyel Pleyel Zdzisław Jachimecki Longo 1830 1832 2021
Musica Classica Para Relaxar Chopin, Um som suave de CHOPIN para ajudar a relaxar e dormir, um som calmo para descansar rápido e dormir profundamente... Dê um J O I N H A►C O M P A R T I L H E► I N S C R E V A – S E ► COMENTE Inscreva-se ➜ (http•••) ━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━ ???? SOBRE A MÚSICA E AUTOR: Frédéric Chopin escreveu seus Nocturnes, op. 9, de 1830 a 1832, ano de sua publicação. São dedicadas a Madame Camille Pleyel e, desde a primeira edição, tornaram-se peças de repertório obrigatórias para pianistas. Noturno nº O 1 em si bemol menor, marcado como larghetto, apresenta uma melodia ritmicamente livre à direita, algo que seria característico do estilo posterior de Chopin. Para Zdzisław Jachimecki, o Noturno em Mi bemol maior é "um exemplo de um raro senso de pureza estilística". Chopin exibe um uso magistral de um único tipo de acompanhamento maravilhosamente sutil ao longo de toda esta obra. Noturno nº 2, em mi bemol maior, apresenta uma melodia pensativa e pacífica que se repete continuamente, tornando-se mais ornamentada a cada iteração. Desde a sua publicação, tornou-se uma das peças mais populares de Chopin, senão a mais popular. É geralmente reconhecida como uma obra básica no repertório pianístico da música clássica ocidental. Nocturne, op. 9, nº 2 Ano da composição: 1830-31. Primeira publicação: 1832-33. Musica Dedicação: Camille Pleyel. Estilo da peça: Romântico. Instrumentação: Piano. ━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━ ▼ REDES SOCIAIS: Facebook ➜ (http•••) Site ➜ (http•••) ━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━ PRODUÇÃO DO VIDEO Video edition: (http•••) Produção musical: Flaviano silva Musica Clássica Erudita, 2021. Todos os direitos reservados. Fica proibida qualquer reprodução ou republicação de todo ou parte deste vídeo. ━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━
Chopin Valentina Lisitsa Jan Kleczyński Jachimecki Władysław Żeleński Liszt Karol Lipiński 1830 1831 1899
Rok powstania - 1830-1831 Wykonawca - Valentina Lisitsa Nokturn Es–dur, z pewnością nie najpiękniejszy, lecz cieszący się bodaj czy nie największą ze wszystkich nokturnów Chopina popularnością, ulubiony szczególnie przez młode adeptki fortepianu. Jan Kleczyński przypuszcza, że właśnie „ten jeden drobny nokturn zrobił furorę w Paryżu”, że „dla swojej popularności w salonach uczynił Chopin tym utworem więcej niż dziełami szerszego pokroju”. Chociaż, jak twierdzi, wprawdzie „pewnego pokrewieństwa z pierwszym nokturnem Fielda zaprzeczyć niepodobna (sam wybór tonacji i miary taktu, charakter ostatniego pasażyku wymownie o tym świadczą) to jednak pewna rzewność i melancholia– nie znana Fieldowi – wybitnie już utwór ten cechuje”. Dla Zdzisława Jachimeckiego Nokturn Es–dur jest „przykładem niezwykłego poczucia czystości stylu”. W sposób mistrzowski potrafił Chopin zastosować w całym utworze jeden rodzaj akompaniamentu, przedziwnie subtelnego. A całość nokturnu wywiódł z jednego tematu poddanego wariacjom, odmienianego przez nieustanne przypływy i odpływy zwiewnych ornamentów i figuracji. Jedynie w zakończeniu utworu wprowadził odmianę: nagły wybuch ekspresji prowadzący ku lapidarnej apoteozie – równie nagle urwanej i uciszonej. Większość tych, którzy sięgali po pióro, by wyrazić słowami swoje wrażenia w zetknięciu z Nokturnem Es–dur używali określeń superlatywnych. Jachimecki słyszał w nim „delikatne myśli zachwycające wdziękiem i słodyczą”. Tadeusz Zieliński „czarującą śpiewność” i „szczególną płynność melodii”. Już Władysław Żeleński próbował wyjaśnić genezę tej śpiewności. Równe sto lat temu, w roku 1899, pisał: „Chopin kochał się zawsze w śpiewie potoczystym, wiadomo bowiem, że śpiew włoski był dla niego zawsze ideałem”. A ponadto: „Melodia Chopina nie traci nigdy na uroku, gdyż mistrz nasz zespolił ją z dziwnie głęboką harmonią i wielce oryginalną rytmiką”. W późnych wspomnieniach Wilhelma von Lenza, postaci arcyciekawej i tajemniczej, ucznia Liszta (potem Chopina), wybitnego pisarza muzycznego (autora ważnego studium o Beethovenie) – trafić można na zabawną, ale dającą do myślenia historię dotyczącą omawianego nokturnu. Lenz wspomina czasy, gdy brał u Chopina lekcje. „Najwięcej dręczyłem go – powiada – znanym Nokturnem Es–dur z op. 9. Był on wtedy w modzie...” I dalej: „Gdy Chopin był zadowolony z ucznia, kreślił na jego nutach krzyżyk. I ja zostałem – na swoim egzemplarzu Nokturnu – zaszczycony takim krzyżykiem. Na lekcji następnej otrzymałem drugi. Przyszedłszy raz trzeci – znowu to samo. „Teraz niech mi Pan da już święty spokój!” – zawołał Chopin. „Oto trzeci krzyżyk! Przyznaję, że jak na Pana – Nokturn został odegrany doskonale. Ale teraz – dosyć!” Bąknąłem: „Ależ Pan gra go tak przecudnie, jak nikt inny.” „Myli się Pan. Liszt umie grać go równie dobrze” – przerwał mi Chopin. I uparł się, i nie chciał zagrać. Lecz wpisał mi w nutach pewne drobne dziwnie piękne warianty. Nuty jego były drobniusieńkie, a przecież wyraźne i czytelne”. Wyjątkowa popularność Nokturnu Es–dur przejawiła się w sposób szczególny: poprzez transkrypcje. Ich ilość bije rekordy, idzie w dziesiątki. Najczęściej melodię Nokturnu powierzano skrzypcom, zaś pierwszej transkrypcji, jeszcze za życia Chopina, dokonał Karol Lipiński. [(http•••)
o
- cronologia: Compositori (Europa). Direttori d'orchestra (Europa). Interpreti (Europa).
- Indici (per ordine alfabetico): J...