Karol Lipiński Vidéos
musicien polonais
- violon
- république des Deux Nations, duché de Varsovie, royaume du Congrès, empire d'Autriche
- compositeur ou compositrice, chef ou cheffe d'orchestre, violoniste
Dernière mise à jour
2024-05-31
Actualiser
Mikołaj Gomółka Marta Gardolinska Lipiński 2015
Music: Mikołaj Gomółka Text: Jan Kochanowski after Psalm 29 Hall: Lower church of the Dominican Monastery in Warsaw (Służew), Poland Marta Gardolińska and Schola Dominikańska, Służew. www.marta-gardolinska.com Live recording, 9.10.2015 by Paweł Przezwański WWW.ELLET.PL Photos: Jan Lipiński
Johann Ernst Galliard Hanus Karol Lipiński 1687 1749
Johann Ernst Galliard +••.••(...)) Sonata I in A minor for Trombone and Piano. IV. Hornpipe - Allegro Eloy Panizo Padrón - Trombone Monika Hanus - Piano Recorded at Sala Teatralna, The Karol Lipiński Academy of Music in Wroclaw, Poland
Chopin Valentina Lisitsa Jan Kleczyński Jachimecki Władysław Żeleński Liszt Karol Lipiński 1830 1831 1899
Rok powstania - 1830-1831 Wykonawca - Valentina Lisitsa Nokturn Es–dur, z pewnością nie najpiękniejszy, lecz cieszący się bodaj czy nie największą ze wszystkich nokturnów Chopina popularnością, ulubiony szczególnie przez młode adeptki fortepianu. Jan Kleczyński przypuszcza, że właśnie „ten jeden drobny nokturn zrobił furorę w Paryżu”, że „dla swojej popularności w salonach uczynił Chopin tym utworem więcej niż dziełami szerszego pokroju”. Chociaż, jak twierdzi, wprawdzie „pewnego pokrewieństwa z pierwszym nokturnem Fielda zaprzeczyć niepodobna (sam wybór tonacji i miary taktu, charakter ostatniego pasażyku wymownie o tym świadczą) to jednak pewna rzewność i melancholia– nie znana Fieldowi – wybitnie już utwór ten cechuje”. Dla Zdzisława Jachimeckiego Nokturn Es–dur jest „przykładem niezwykłego poczucia czystości stylu”. W sposób mistrzowski potrafił Chopin zastosować w całym utworze jeden rodzaj akompaniamentu, przedziwnie subtelnego. A całość nokturnu wywiódł z jednego tematu poddanego wariacjom, odmienianego przez nieustanne przypływy i odpływy zwiewnych ornamentów i figuracji. Jedynie w zakończeniu utworu wprowadził odmianę: nagły wybuch ekspresji prowadzący ku lapidarnej apoteozie – równie nagle urwanej i uciszonej. Większość tych, którzy sięgali po pióro, by wyrazić słowami swoje wrażenia w zetknięciu z Nokturnem Es–dur używali określeń superlatywnych. Jachimecki słyszał w nim „delikatne myśli zachwycające wdziękiem i słodyczą”. Tadeusz Zieliński „czarującą śpiewność” i „szczególną płynność melodii”. Już Władysław Żeleński próbował wyjaśnić genezę tej śpiewności. Równe sto lat temu, w roku 1899, pisał: „Chopin kochał się zawsze w śpiewie potoczystym, wiadomo bowiem, że śpiew włoski był dla niego zawsze ideałem”. A ponadto: „Melodia Chopina nie traci nigdy na uroku, gdyż mistrz nasz zespolił ją z dziwnie głęboką harmonią i wielce oryginalną rytmiką”. W późnych wspomnieniach Wilhelma von Lenza, postaci arcyciekawej i tajemniczej, ucznia Liszta (potem Chopina), wybitnego pisarza muzycznego (autora ważnego studium o Beethovenie) – trafić można na zabawną, ale dającą do myślenia historię dotyczącą omawianego nokturnu. Lenz wspomina czasy, gdy brał u Chopina lekcje. „Najwięcej dręczyłem go – powiada – znanym Nokturnem Es–dur z op. 9. Był on wtedy w modzie...” I dalej: „Gdy Chopin był zadowolony z ucznia, kreślił na jego nutach krzyżyk. I ja zostałem – na swoim egzemplarzu Nokturnu – zaszczycony takim krzyżykiem. Na lekcji następnej otrzymałem drugi. Przyszedłszy raz trzeci – znowu to samo. „Teraz niech mi Pan da już święty spokój!” – zawołał Chopin. „Oto trzeci krzyżyk! Przyznaję, że jak na Pana – Nokturn został odegrany doskonale. Ale teraz – dosyć!” Bąknąłem: „Ależ Pan gra go tak przecudnie, jak nikt inny.” „Myli się Pan. Liszt umie grać go równie dobrze” – przerwał mi Chopin. I uparł się, i nie chciał zagrać. Lecz wpisał mi w nutach pewne drobne dziwnie piękne warianty. Nuty jego były drobniusieńkie, a przecież wyraźne i czytelne”. Wyjątkowa popularność Nokturnu Es–dur przejawiła się w sposób szczególny: poprzez transkrypcje. Ich ilość bije rekordy, idzie w dziesiątki. Najczęściej melodię Nokturnu powierzano skrzypcom, zaś pierwszej transkrypcji, jeszcze za życia Chopina, dokonał Karol Lipiński. [(http•••)
Niccolò Paganini Henri Vieuxtemps Giuseppe Austri Camillo Sivori Ole Bull Heinrich Wilhelm Ernst Karol Lipiński Franz Liszt Jean Delphin Alard Sigismond Thalberg Charles Philippe Lafont Pierre Rode Louis Spohr Rodolphe Kreutzer Alexandre Artôt Artôt Bohrer Andreas Romberg Romberg Antonio Bazzini Itzhak Perlman 1802 1817
Niccolò Paganini’s 24 Caprices for solo violin is perhaps the most famous piece by the early Romantic Italian composer, and among the most well-known pieces of all Western classical music in general. Each Caprice, like an étude, exploited and pushed to the limit a different set of skills. When the Caprices were first released, Paganini dedicated the composition to “all artists” rather than any particular person; he would later add specific dedications to his friends and colleagues. Date: 1802-1817 Catalogue: Op. 1 Order and Dedicatees: No. 0 - Introduction and title cards: 0:00 No. 1 - Andante in E Major (for Henri Vieuxtemps): 0:20 No. 2 - Moderato in B Minor (for Giuseppe Austri): 1:59 No. 3 - Sostenuto in E Minor (for Camillo Sivori): 4:45 No. 4 - Maestoso in C Minor (for Ole Bull): 7:42 No. 5 - Agitato in A Minor (for Heinrich Wilhelm Ernst): 14:06 No. 6 - Lento in G Minor (for Karol Lipiński): 16:36 No. 7 - Posato in A Minor (for Franz Liszt): 20:04 No. 8 - Maestoso in E-flat Major (for Jean-Delphin Alard): 24:00 No. 9 - Allegretto in E Major (for “Herrmann”): 26:37 No. 10 - Vivace in G Minor (for Theodor Haumann): 29:11 No. 11 - Andante in C Major (for Sigismond Thalberg): 31:35 No. 12 - Allegro in A-flat Major (for “Dhuler”): 35:04 No. 13 - Allegro in B-flat Major (for Charles Philippe Lafont): 37:49 No. 14 - Moderato in E-flat Major (for Pierre Rode): 40:23 No. 15 - Posato in E Minor (for Louis Spohr): 42:27 No. 16 - Presto in G Minor (for Rodolphe Kreutzer): 45:01 No. 17 - Sostenuto in E-flat Major (for Alexandre Artôt): 46:26 No. 18 - Corrente in C Major (for Antoine Bohrer): 49:39 No. 19 - Lento in E-flat Major (for Andreas Romberg): 52:06 No. 20 - Allegretto in D Major (for Carlo Gignami): 54:55 No. 21 - Amoroso in A Major (for Antonio Bazzini): 58:33 No. 22 - Marcato in F Major (for Luigi Alliani): 1:01:28 No. 23 - Posato in E-flat Major (to nobody): 1:04:00 No. 24 - Theme and Variations: Quasi Presto in A Minor (for Niccolò Paganini [the composer himself]): 1:08:45 Performer: Itzhak Perlman on violin Note: This channel does not own the score or audio, and they are only used for non-commercial purposes.
ou
- chronologie: Compositeurs (Europe). Chefs d’orchestre (Europe). Interprètes (Europe).
- Index (par ordre alphabétique): L...